Herdu destên Mûsa jî westiyan. Wan kevirek anîn û danîn bin wî û ew li ser kevir rûnişt. Ji aliyekî ve Harûn, ji aliyê din ve jî Hûr destên Mûsa li jor girtin. Heta ku roj çû ava destên Mûsa li jor man.
Gava gel dît ku Mûsa ji daketina çiyê bi derengî ket, ew li ba Harûn civiyan. Wan jê re got: “Rabe, îlahekî çêke ku li pêşiya me be. Çimkî em nizanin çi hat serê zilamê ku em ji welatê Misrê deranîn.”
Niha beriya min here Gîlgalê. Ji bo serjêkirina qurbanên aştiyê û şewitandinê ezê jî bêm ba te. Lê tê heft rojan li benda min bisekinî. Kengê ez hatim ba te, çi lazim be ezê ji te re bibêjim.”