10 Wan Xwedayê Îsraêl dît. Di bin lingên wî de tiştekî wekî kelpîçên ji lapîsan hebû. Bi paqijiya xwe, ew wekî ezmanan bû.
Aqûb navê wê derê Peniyêl danî û got: “Min Xwedê rû bi rû dît, dîsa jî ez sax mam.”
Çaxê Aqûb ji wir derbas bû, roj li ser avê dibiriqî. Aqûb ji ber qorika xwe dikuliya.
Mîxaya got: “Madem wisa ye guh bide gotina Xudan! Min Xudan dît. Ew li ser textê xwe rûniştiye û tevahiya artêşa ezmanan li çep û rasta wî bû.
Xwedê destê xwe li pêşengên gelê Îsraêl ranekir. Wan Xwedê dît lê dîsa jî rabûn xwarin û vexwarin.
Ez Xwedayê bavê te, Xwedayê Îbrahîm, Xwedayê Îshaq û Xwedayê Aqûb im.” Mûsa rûyê xwe nixamt, çimkî ew ditirsiya ku li Xwedê binêre.
Lê tu nikarî rûyê min bibînî, çimkî kesê rûyê min bibîne nikare bijî.
Gava ez destê xwe rakim, tê pişta min bibînî, lê tê rûyê min nebînî.”
Zendên wî, wekî lûleyên zêrîn ên bi fîrûze nexşkirî ne. Gewdeya wî, wekî ji diranê fîlan çêkirî Ya bi kevirên lapîsê xemilandî ye.
Ev jin kê ye? Nêrînên wê wekî seherê, Wekî heyvê delal e, Wekî rojê dibiriqe, Wekî artêşa ala xwe vekirî ye, biheybet e.
Mîrên wê ji berfê paqijtir, ji şîr spîtir in. Bi bedena xwe ji cewheran sortir, Bi şiklê xwe wekî lapîsê ne.
Ez xulamê te, ez çawa dikarim bi te re bipeyivim? Hêza min nema, hilma min çikiya.”
Ezê ne bi remzan, pê re vekirî, Rû bi rû pê re bipeyivim. Ew sûretê Xudan dibîne. Nexwe hûn çawa ji rexnekirina xulamê min Mûsa netirsiyan?”
Li wir, li ber wan dîtina wî hat guhertin. Rûyê wî wek rojê şewq da û cilên wî wek ronahiyê çîlspî bûn.
Tu caran, tu kesî Xwedê nedîtiye, lê Kurê yekta, Xwedayê ku li ber singê Bav e, wî bi xwe ew da zanîn.
Îsa jê re got: «Ey Filîpos, evqas dem ez bi we re me, ma hê jî te ez nas nekirime? Yê ku ez dîtime, Bav dîtiye; tu çawa dibêjî: ‹Bav nîşanî me bide›?
Ev nayê wê manê ku kesekî Bav dîtiyê. Bi tenê yê ku ji Xwedê ye, wî Bav dîtiye.
Ew bi tenê bêmirin e û di ronahiya ku tu kes nikare nêzîk bibe de rûdine. Û ji mirovan tu kesî ew nedîtiye û nikare bibîne. Hurmet û karîna herheyî ji wî re be! Amîn.
Tu caran, tu kesî Xwedê nedîtiye; eger em ji hevdû hez bikin, Xwedê bi me re dimîne û hezkirina wî bi me re bêkêmahî dibe.
Û di destê wî yê rastê de heft stêr hebûn û ji devê wî şûrekî dudevî yê tûj derdiket. Rûyê wî wek wê roja ku bi hemû hêza xwe şewq dide bû.
Di nav wî de rûmeta Xwedê şewq dida; ronahiya wî wek kevirê hêja bû, wek kevirê yêşîm yê ku ronahî tê re xuya dike.
Û dîtina yê rûniştî mîna kevirê yêşîm û eqîqê sor yê şewqdar bû. Li hawirdora text keskesoreke mîna zimrûd hebû.