Ew ji wan miletan bûn ku Xudan ji gelê Îsraêl re gotibû: “Hûnê nekevin nav wan û ewê jî nekevin nav we. Çimkî wê dilên we bizivirînin îlahên xwe.” Silêman bi hezkirin bi wan ve girêdayî bû.
Pêxemberek nêzîkî Ahavê Padîşahê Îsraêlê bû û got: “Xudan wiha dibêje: ‘Te ev artêşa mezin dît? Va ye, îro ezê wê bidim destê te û wî çaxî tê bizanibî ku ez Xudan im.’”
Silêman, ji Feratê heta welatê Filîstiyan, heta sînorê Misrê jî, li ser hemû padîşahiyan serwer bû. Wan bac anîn û di tevahiya jiyana xwe de xizmeta Silêman kirin.
Ji ber ku li tevahiya herêma ji aliyê rojava yê Feratê, ji Tîfsahê heta Xezayê li ser tevahiya padîşahên aliyê rojava yê Feratê serweriya xwe dajot. Li dorhêlê aştî hebû.
Silêman û tevahiya gelê Îsraêl heft rojan li hizûra Xwedayê me Xudan cejn kir. Civîneke pir mezin a mirovên ji Levo-Hamatê heta Geliyê Misrê bûn. Wan li pey hev du caran cejnên heft rojan kirin ku dikin cejna çardeh rojan.
Xudan ji Mûsa re got: “Jê netirse, çimkî min ew, tevahiya artêşa wî û welatê wî da destê te. Tişta ku te anî serê Sîhonê Padîşahê Amoriyan ê li Heşbonê dima, tê bînî serê wî jî.”
De rabin bi rê bikevin. Herin herêma çiyayî ya Amoriyan û gelên derdorê –Erava, herêma çiyayî, Şefêla, Negev û keviya Derya Spî– welatê Kenaniyan û Lubnanê û heta ber Çemê mezin ê Feratê.
Va ye min ev welat da ber we. Herin wî welatî ji xwe re bikin milk ku min ji bav û kalên we Îbrahîm, Îshaq û Aqûb re sond xwaribû ku ez bidim ziriyeta wan.’
Ji Eroêra li keviya Geliyê Arnonê heta bajarê Gîlada ku di gelî de bû, tu bajarekî zor û zehmet nema ku me nestand. Xwedayê me Xudan hemû danîn ber me.
Xudan ji min re got: ‘Jê netirse, çimkî min ew, tevahiya artêşa wî û welatê wî da destê te. Tişta ku te anî serê Sîhonê Padîşahê Amoriyan ê li Heşbonê dima, tê bînî serê wî jî.’
Îro bizanibin, yê ku li pêşiya we wekî agirekî ku dixwe û tune dike, Xwedayê we Xudan e. Wê wan tune bike û li ber we nizim bike. Çawa ku Xudan ji we re got, hûnê zû wan biqewitînin û tune bikin.
Wê ji beriyê heta herêma çiyayî ya Lubnanê, ji Çemê Mezin ê Feratê bigire –tevahiya welatê Hîtîtiyan jî di nav de– wê aliyê rojava heta Derya Spî bibe sînorên we.
Ezê hemû şêniyên herêma çiyayî ya ji Lubnanê heta Mîsrefot-Mayîmê û hemû Saydayiyan, ji ber gelê Îsraêl biqewitînim. Tenê çawa ku min li te emir kiriye, tu van deran bi riya pişkê di nava gelê Îsraêl de parve bike.
Çawa ku wî ji bav û kalên wan re sond xwaribû, Xudan ji her alî ve aramî da wan. Ji dijminên wan, tu kes li ber wan nesekinî. Xudan hemû dijminên wan dan destê wan.
“Niha ez diçim wê riya ku hemû dinya diçê. Hûn hemû jî bi hemû dilê xwe û bi hemû canê xwe dizanin ku ji hemû tiştên baş ên ku Xwedayê we Xudan li ser we got, tu tişt jî vala derneket. Hemû jî pêk hatin, tiştekî vala derneket.
Gava hûn ji Çemê Şerîayê derbas bûn û hatin Erîhayê, gelê Erîhayê li dijî we şer kir. Wisa jî Amorî, Perîzzî, Kenanî, Hîtîtî, Gîrgaşî, Hîwî û Yevûsiyan li dijî we şer kir. Min ew hemû dan destê we.
min hûn anîn welatê Amoriyên ku li aliyê din ê Çemê Şerîayê diman. Wan li dijî we şer kir, min ew dan destê we û we welatê wan ji xwe re kir milk. Min ew ji pêş we tune kirin.
Xudan ji Yêşû re got: “Rima di destê xwe de ber bi aliyê Ayê ve bilind bike. Ez wê derê didim destê te.” Yêşû rima di destê xwe de ber bi aliyê bajêr ve bilind kir.
“‘Xwedayê Îsraêl Xudan, Sîhon û hemû gelê wî dan destê gelê Îsraêl û wan ew têk birin. Bi vî awayî gelê Îsraêl tevahiya welatê Amoriyan bi milkî stand.