Xwedayê Ezmanan Xudanê ku ez ji mala bavê min, ji welatê ku ez lê çêbûbûm anîme, sond xwar û got: ‘Ezê vê herêmê bidim ziriyeta te.’ Wê milyaketê xwe bişîne pêşiya te ku tu karibî ji wê derê jinekê ji kurê min re bînî.
Mûsa her tiştê ku Xudan ji bo xatirê Îsraêliyan bi Firewn û Misriyan kiriye, tengasiyên ku di rê de kişandibûn û Xudan ew çawa rizgar kirine, yek bi yek ji xezûrê xwe re gotin.
Min soz da, ezê we ji tengasiya Misrê rizgar bikim û we derînim welatê Kenanî, Hîtîtî, Amorî, Perîzzî, Hîwî û Yevûsiyan ê ku şîr û hingiv jê diherike.’
Îro bizanibin, yê ku li pêşiya we wekî agirekî ku dixwe û tune dike, Xwedayê we Xudan e. Wê wan tune bike û li ber we nizim bike. Çawa ku Xudan ji we re got, hûnê zû wan biqewitînin û tune bikin.
Gava Yêşû nêzîkî Erîhayê bû, serê xwe rakir û dît, yekî ku şûrê xwe kişandiye li pêşiya wî disekine. Yêşû çû ba wî û jê re got: “Tu ji me yî yan ji dijmin î?”
Gava hemû padîşahên li rojavayê Çemê Şerîayê, li herêma çiyayî, li Şefêlayê û ji pêşberî Lubnanê heta keviyên Derya Spî diman –Hîtîtî, Amorî, Kenanî, Perîzzî, Hîwî û Yevûsî– ev yek bihîst,