Mûsa ji wan re got: “Ya ku Xudan emir dike ev e: ‘Sibê roja bêhnvedanê ye. Roja Septê ji bo Xudan pîroz e. Ya ku hûnê bipêjin, bipêjin, ya ku hûnê bikelînin, bikelînin. Ya mayî deynin aliyekî, bila bimîne sibê.’”
Lê tê di sala heftan de wê beyar bihêlî ku hejarên gelê te jê bixwin û ya ku ji ber wan dimîne heywanên çolê bixwin. Tê ji bo rez û bexçeyê zeytûnan jî wiha bikî.
Divê şeş rojan kar bê kirin. Lê divê roja heftan ji bo we Septa pîroz, roja bêhnvedanê ya ji Xudan re veqetandî be. Her kesê ku wê rojê bixebite wê bê kuştin.
Dibêjin: ‘Em rojî digirin, Çima tu nabînî? Me canê xwe nizim kir, Çima tu pê nizanî?’ “Va ye, di roja hûn rojî digirin de, Hûn li pey kêfa xwe ne Û zorê li hemû karkerên xwe dikin.
“‘Hûnê şeş rojan bixebitin. Lê roja heftan Sept e, roja bêhnvedanê û civîna pîroz e. Hûnê tu karekî nekin. Li hemû derên ku hûn dijîn, ev ji Xudan re Sept e.
Lê serekê kinîştê bi hêrs ket ku Îsa di roja Şemiyê de sax kir. Wî dest pê kir û ji xelkê re got: «Şeş roj hene ku divê mirov di wan de kar bike. Ne di roja Şemiyê de, lê di wan rojan de werin û ji nexweşiyên xwe qenc bibin.»