Di nav nifşên wan de her mêrê ku li mala we çêbûye yan ku ji xerîban hatiye kirîn, tevî kesên ku ne ji ziriyeta we ne, divê di heşt rojiya xwe de were sinetkirin.
“‘Çi welatî çi jî xerîb, hemû kesên ji we ku ji termê heywanê bi xwe miriye yan ji aliyê heywanekî çolê ve hatiye perçekirin bixwe, wê kincên xwe bişo, serê xwe bişo û heta êvarê qirêj bê hesibandin. Piştre wê paqij bibe.
“Gava golik, berxik an karikek çêbe, wê heft rojan li ba maka xwe bimîne. Ji roja heştan û pêve ew dikare wekî pêşkêşiya şewitandinê ji Xudan re bê pêşkêşkirin û qebûlkirin.
“Hûnê tu heywanê mirar nexwin. Ji bo ku wî goştî bixwe, hûn dikarin bidin xerîbekî ku li bajarên we dijî yan hûn dikarin bifiroşin kesekî biyanî. Çimkî hûn ji bo Xwedayê xwe Xudan miletekî pîroz in. “Hûnê karikê, li ber şîrê diya wî nekelînin.