“Roja çûm Mahanayîmê, Şîmiyê kurê Gêrayê ji eşîra Binyamînê Bahurîmî ku naleta giran li min kiribû jî niha li ba te ye. Gava ew li ber Çemê Şerîayê hatibû pêşiya min, min bi navê Xudan sond xwaribû û gotibû: ‘Ezê te bi şûr nekujim.’
Di dilê xwe de jî çêrî padîşah neke Û li odeya razanê çêrî dewlemendan neke. Çimkî çivîka ezmanan deng dibe Û yên ku baskên wan hene peyvê radigihînin.
Wê ev yek ji bo Xudanê Karîndar li welatê Misrê nîşan û şahid be. Gava gel ji ber zordarên xwe ji Xudan re bikin hewar, wê Xudan ji wan re rizgarkar bişîne. Wê parêzeriya wan bike û wan rizgar bike.