Bat-Şeva ji bo daxwaza Adoniya jê re bibêje çû ba Silêmanê Padîşah. Padîşah ji ber diya xwe ve rabû, xwe jê re tewand û dîsa li ser textê xwe rûnişt. Ji bo diya padîşah jî textek danîn û ew li milê wî yê rastê rûnişt.
Herwiha hûnê xaniyan ava nekin, tov navêjin û rez daneyînin. Hûnê nebin xweyê van tiştan. Di tevahiya rojên xwe de di konan de rûnin ku li welêt emrê we dirêj be.’
“Kur bavê xwe, xulam jî xweyê xwe birûmet dike. Madem ez bav im, ka rûmeta min?! Madem ez xweyî me, ka qedrê min?!” Xudanê Karîndar dibêje. “Kahinno! Kesên ku navê min nizim dikin! Hûn dibêjin: ‘Me navê te çawa nizim kiriye?’
îro li dijî we erd û ezman şahid in ku li wî welatê hûn ji xwe re bikin milk, gava hûn Çemê Şerîayê derbas bikin, hûnê esse di demeke kin de tune bibin. Li wir wê emrê we dirêj nebe, hûnê esse helak bibin.
Van qanûn û emrên ez îro ji we re dibêjim pêk bînin ku ji we û ziriyetên we re baş be û emrê we yê li ser vê axa ku Xwedayê we Xudan ji bo herdemî dide we, dirêj be.”
“‘Çawa ku Xwedayê te Xudan li te emir kiriye, qedrê dê û bavê xwe bigire ku emrê te dirêj be û li welatê ku Xwedayê te Xudan dide te, qencî bi te bê kirin.
Di hemû riya ku Xwedayê we Xudan li we emir kir de bimeşin ku hûn sax bimînin, qencî bi we bê kirin û li wî welatê ku hûnê ji xwe re bikin milk, emrê we dirêj be.
Di tevahiya rojên xwe de hûn, zarok û neviyên we, wê ji Xwedayê xwe Xudan bitirsin û hemû emir û qanûnên wî yên ku min ji we re got pêk bînin ku emrê we dirêj be.
Dawid ji wir çû bajarê Mîspeya li Moavê. Ji Padîşahê Moavê daxwazeke wiha kir: “Heta kifş bibe ku wê Xwedê çi bi min bike, bila diya min û bavê min, werin li ba we bimînin, hûnê destûrê bidin?”