22 Sîpporayê kurek anî. Mûsa navê wî Gêrşom danî û got: “Çimkî ez li welatekî din bûm xerîbek.”
“Ez di nav we de mêvan û xerîb im. Milkekî bifiroşin min ku ez bikim goristan. Ezê miriya xwe lê veşêrim.”
Ew milet bi milet, Ji padîşahiyekê derbasî nav miletên din dibûn.
Çimkî em wekî bav û kalên xwe, li ber te xerîb û biyanî ne. Rojên me li ser rûyê dinyayê wekî siyê ne, namînin.
Ez mêvan im li vê dinê, Tu emrên xwe ji min veneşêre!
«Dua min bibihîze ya Xudan, Goh bide feryada min, Bêdeng nemîne li hêstirên çavê min! Çimkî ez xerîb im li ba te, Wek bav û kalên xwe, mêvan im li ber te.
Gava kurik mezin bû, wê ew ji keça Firewn re anî. Keça Firewn ew kir kurê xwe, navê wî Mûsa danî û got: “Çimkî min ew ji avê derxist.”
“Tê zordariya xerîban nekî û wan nexî tengasiyê. Çimkî hûn jî li welatê Misrê xerîb bûn.
Mûsa jina xwe û kurên xwe hildan, ew li kerê siwar kirin û zivirî welatê Misrê. Mûsa gopalê Xwedê da destê xwe.
“‘Wê tu perçeyê welêt tu caran heta hetayê neyê firotin, çimkî ya min e û hûn xerîb û mêvanên li ba min in.
Li ser vê peyvê Mûsa reviya û li welatê Midyanê bi xerîbî ma û bû bavê du kuran.
Daniyan pûtê qewirandî li wir daçikand. Heta roja çûn sirgûnê, Yonatanê kurê Gêrşomê kurê Mûsa û kurên wî ji eşîra Dan re bûn kahin.
Hanna bi zaro ma û kurek anî. Wê got: “Min ew ji Xudan xwestiye” û navê wî kir Samûêl.