Kesê nêzî çiyê bibe, an wê bê kevirkirin, an jî bi tîran bê kuştin. Çi mirov, çi heywan wê nejî.’ Kengê demeke dirêj li boriyê hat xistin, bila gel hilkişe çiyê.”
Ji her dera Çiyayê Sînayê dû bilind dibû, çimkî Xudan di nav êgir de daketibû serê çiyê. Wekî dûyê ji êtûnekê rabe, ji serê çiyê dû bilind dibû û hemû çiya dilerizî.
Ev, ew e ku di nav gelê li çolê civiyayî de bû; li Çiyayê Sînayê milyaket bi wî re peyivî û ew bi bav û kalên me re bû. Wî peyvên jîndar standin ku bigihîne me.
Wê roja ku hûn li Horêvê li pêş Xwedayê xwe Xudan sekinîn, bi bîr bînin. Wî çaxî Xudan ji min re got: ‘Ji bo ku peyvên min guhdarî bikin gel bicivîne û bila di tevahiya jiyana xwe de ji min bitirsin û vê hînî zarokên xwe jî bikin.’