Lê belê leşker wiha got: “Divê tu bi me re neyî Çimkî heke em neçar bimînin birevin, dijminên me, guh nadin me. Nîvê me jî qir bibe ne xema wan e. Tu beramberî deh hezar kesên wekî me yî. Baştir e tu li bajêr bimînî û alîkariya me bikî.”
Lê Avîşayê kurê Serûyayê xwe gihande hewara Dawid. WÎ êrîş kir û ew kuşt. Ji wir û pêde zilamên Dawid jê re sond xwar û got: “Ji bo ku qendîla Îsraêl netefe, tu careke din bi me re neyê şer.”
Binêrin, Xudan Roja Septê da we, loma di roja şeşan de ji bo du rojan nanê we dide we. Bila herkes li cihê xwe bimîne û di roja heftan de kes ji cihê xwe dernekeve.”
Bila ew hergav ji bo gel dadgeriyê bikin. Bila ew dozên mezin bînin pêşberî te û yên biçûk ew bi xwe çareser bikin. Bi vî awayî wê karê te bikin û barê te sivik bibe.
Îcar piştî ku wan û Pawlos û Barnabas gelek hev birin û anîn û devjenî kirin, hingê birayan biryar da ku Pawlos, Barnabas û hinekên din hilkişin Orşelîmê, da ku ji bo vê yekê bi şandî û rihspiyan re bipeyivin.
Ez li gor peyxamê çûm. Loma ji bo ku ez badîhewa nebezim an nebezî bim, min ew Mizgîniya ku ez di nav miletan de didim bihîstin, ji wan re got, di civîneke bi taybetî de pêşkêşî yên xweyî siyanet kir.
Xudan ji Samûêl re got: “Gotina dengê wan bike û padîşahekî li ser wan kifş bike.” Li ser vê yekê Samûêl ji gelê Îsraêl re got: “Bila herkes vegere bajarê xwe.”