Ji wan re got: “Xwezî Xudan hê gava em li welatê Misrê bûn, em bikuştana! Qet nebe em li ber sîtilên goşt rûdiniştin û me têra xwe dixwar. Lê belê, we em anîn beriyê ku tevahiya civakê ji birçiya bikujin!”
Piştre Mûsa got: “Gava Xudan êvarê ji bo xwarinê goşt û serê sibê jî heta ku hûn têr bibin nan bide we, wî çaxî hûnê bizanibin. Çimkî ya ku hûn li dijî wî dibêjin Xudan dibihîze. Ma em kî ne? Gazina we ne ji me, ji Xudan e.”
Gava gel dît ku Mûsa ji daketina çiyê bi derengî ket, ew li ba Harûn civiyan. Wan jê re got: “Rabe, îlahekî çêke ku li pêşiya me be. Çimkî em nizanin çi hat serê zilamê ku em ji welatê Misrê deranîn.”
Lê Mûsa ji Xwedê lava kir û got: “Ya Xudan, wê çima hêrsa te li dijî gelê te rabe? Te ew ji welatê Misrê bi hêza xwe ya mezin û bi destê xwe yê hêzdar deranî.
“Loma ji gelê Îsraêl re bêje: ‘Ez Xudan im. Ezê we ji bin barê Misriyan derînim û we ji koletiya wan azad bikim. Ezê bi zendê xwe yê dirêjkirî wan bi giranî ceza bikim û we rizgar bikim.
Lê heke Xudan tiştekî nû çêke ku erd devê xwe veke, wan û her tiştê wan daqurtîne û bi saxî bikevin diyarê miriyan, wî çaxî hûnê fêm bikin ku wan Xudan kêm dît.”