Qanûnên wî, peymana ku bi bav û kalên wan re çêkiribû û şîreta li wan kiribû, red kirin. Wan da pey tiştên pûç û vala û bûn mirovên beredayî. Wan da pey miletên derdora xwe ku Xudan gotibû wekî wan nekin.
Piştî Mûsa û Harûn çûn ba Firewn, wan jê re got: “Xwedayê Îbraniyan Xudan wiha dibêje: ‘Heta kengê tê xwe li ber min nizim nekî? Gelê min berde ku xulamiya min bike.
Binêrin, Xudan Roja Septê da we, loma di roja şeşan de ji bo du rojan nanê we dide we. Bila herkes li cihê xwe bimîne û di roja heftan de kes ji cihê xwe dernekeve.”
Lê Xudan ji Mûsa û Harûn re got: “Ji ber ku hûn bi min ewle nebûn û we li ber çavê gelê Îsraêl pîroziya min nehesiband, hûnê vê civakê nebin welatê ku min da we.”