Mûsa destê xwe bi ser deryayê ve dirêj kir. Ber destê sibê derya zivirî ser rewşa xwe ya berê. Gava Misrî ji ber avê direviyan, Xudan ew di nav deryayê re hiştin.
Ya Xudan, guh bide û bibihîze. Ya Xudan çavên xwe veke û binêre. Hemû gotinên Sanhêrîv şandin bibihîze ku bi wan gotinan tinazan bi Xwedayê Jîndar dikirin.
Ji ber ku tu li dijî min oriyayî, Ji ber pozbilindiya te hat guhên min, Ezê xelekê li pozê te, Lixabê li devê te bixim. Ezê berê te bidim riya tu jê hatî.
Gava ew li mala îlahê xwe Nîsrox çû ser çokan, Adram-Melek û Sareserê kurên wî, rabûn ew bi şûran kuştin û reviyan herêma Araratê. Kurê wî Êsar-Haddon li cihê wî bû padîşah.
“Va ye, ew wekî pûşê ne, Wê agir wan bişewitîne. Wê nikaribin canê xwe ji destê pêtê rizgar bikin. Wê ev agir, ne ji bo xwegermkirinê teraf be Û ne jî, ji bo li ber rûniştinê be.
Loma çawa ku agir pûş dixwe, Çawa ku giyayê ziwa di nav pêta êgir de jinişkave dikeve, Wê koka wan birize, Kulîlkên wan wek tozê berhewa bibin. Çimkî wan dev ji Şerîeta Xudanê Karîndar berda, Gotinên Pîrozê Îsraêl kêm dît.
Wê rojê wê ji nav Orşelîmê ava jiyanê biherike. Wê nîvê avan biherikin gola li rojhilat, nîvê din jî biherikin gola li rojava. Wê havîn û zivistanan berdewam bike.
Xudanê Karîndar dibêje: “Va ye ew roj tê, wekî tenûrê dişewite. Wê tevahiya qure û xeraban bibin pûş. Wê rojê wê wan bişewitîne. Wê ne kok ne jî çiqil bihêle.