Gava Sindoqa Xudan hat Bajarê Dawid, Mîkala keça Şawûl di pencereyê re nêrî. Dema wê dît Dawidê Padîşah li hizûra Xudan direqise û lotikan davêje, Mîkalê di dilê xwe de ew kêm dît.
Hîlqiyayê Kahin, Ahîqam, Exbor, Şafan û Esaya çûn ba Hûldaya Pêxember ya ku jina Şallûmê kurê Tîqwayê kurê Harhas e. Şallûm nobedarê kincên Perestgehê bû. Hûlda li taxa diduyan a Orşelîmê dima. Ew pê şêwirîn.
Dawid, ji serekên Lêwiyiyan xwest ku ew stranbêjên ku li amûrên muzîkê, li çeng, tembûr û zîlan dixin û bi şahî û dengên bilind distrên, peywirdar bikin.
Û li wê derê pêxemberek hebû, navê wê Hana bû. Ew keça Fanowêl û ji eşîra Aşêr bû. Ew gelek pîr bû û piştî keçkaniya xwe heft salan bi mêrê xwe re mabû
Yîftah vegeriya mala xwe ya li Mîspayê. Dît ku keça wî li defê dixe, direqise û tê pêşiya wî. Ew zaroka wî ya yekta bû. Ji xeynî wê ne kur, ne jî keça wî hebû.
Piştre tê herî Gîvat-Êlohîmê ku cihê artêşgeha Filîstiyan li wir e. Gava tu ketî bajêr, tê rastî komekî pêxemberan werî. Li pêşiya wan hinek kes hene ku pêxemberiyê dikin û li def û tembûrê, li bilûr û li çengê dixin û ji cihê perizînê têne xwarê.
Dema ku Dawid Golyatê Filîstî kuşt, di vegerê de ji hemû bajaran jinên Îsraêlî bi def û tembûrên xwe yên sê têlî, bi kêf û şahî, bi govend û stranan pêşwaziya Şawûlê Padîşah kirin.