“Ji gelê Îsraêl re wiha bibêje ku bizivirin. Bila li pêş Pî-Hahîrotê, di navbera Mîgdol û deryayê de, li hemberî Baal-Sefonê, li kêleka deryayê kon vedin.
Ezê dilê Firewn hişk bikim. Wê li pey wan bikeve û ezê jî li ber Firewn û tevahiya artêşa wî rûmetdar bibim. Wê Misrî bizanibin ku Xudan ez im.” Îsraêliyan wiha kir.
Îcar gava gelek xerabî û tengasî hatin serê wan, wê ev stran li ba wan şahidiyê bike. Çimkî wê ji devên ziriyeta wan neyê jibîrkirin. Hê beriya ku ez wan bînim vî welatê ku min ji wan re sond xwaribû, min dizanibû çi pîlan dikin.”
Xezayî pê hesiyan: “Şîmşon li vir e.” Paşê wan dor lê girt û tevahiya şevê li ber dergehê bajêr, di kemînê de man. Wan got: “Gava roj hiltê, emê wî bikujin” û tevahiya şevê ew bêdeng man.
Li ku xwe vedişêre hîn bibin û ji min re bibêjin. Wê gavê ezê jî bi we re bêm. Heke Dawid li wir be, di nav tevahiya binemalên Cihûdayê de ezê lê bigerim û wî bibînim.”