“Li gorî Şerîeta hatiye nivîsandin, ji bo kahinên ku di Mala Xwedayê me de xizmetê dikin, emê kurên xwe û heywanên xwe yên pêşî, dewar û pezên xwe yên pêşî bînin Mala Xwedayê me.
“Emê hevîrê xwe, pêşkêşiyên rakirina dexil, her cure fêkiyên daran, şeraba nû û zeytê yên pêşî ji bo embarên Mala Xwedayê me bînin bidin kahinan. Emê dehyekên axa me ji bo Lêwiyiyan jî bînin. Çimkî di hemû bajarên me yên çewlikî de Lêwiyî dehyekan distînin.
Tê ji bo dehşikê pêşî pezekî fîdyeyê bidî. Heke tu fîdyeyê nedî, tê stûyê dehşikê bişikênî. Divê tu ji bo hemû nixuriyên xwe fîdyeyê bidî. “Bila tu kes destvala neyê hizûra min.
Dixwazî mirov, dixwazî heywan, her berê pêşî yê ku ji Xudan re tê pêşkêşkirin wê ya te be. Lê tê ji bo her kurê pêşî esse berdêlê bistînî. Tê ji bo nixuriyê heywanên qirêj jî berdêlê bistînî.
Çimkî her yê pêşî yê min e. Roja min li welatê Misrê li hemû kurên pêşî xist, min ji gelê Îsraêl çi mirov, çi heywan ji bo xwe her yê pêşî veqetandin. Ez Xudan im.”
Ji ber ku di nav gelê Îsraêl de, çi mirov, çi heywan, hemû berên pêşî, yên min in. Roja ku min li welatê Misrê li hemû kurên pêşî xist, min ew ji xwe re veqetandin.