Ûsiv ji birayên xwe re got: “Ez li ber mirinê me. Lê bêguman wê Xwedê were alîkariya we û we ji vî welatî bibe wî welatê ku ji Îbrahîm, Aqûb û Îshaq re soza wê dabû.”
Di çar sed û heştê saliya derketina gelê Îsraêl a ji welatê Misrê de, di meha diduyan a çarsaliya padîşahiya xwe ya li ser gelê Îsraêl de ku meha Zîvê ye, Silêman dest bi avakirina Mala Xudan kir.
Tevahiya civaka Îsraêl ji Elîmê koç kir. Piştî ku ji welatê Misrê derketibûn, di roja panzdehê meha diduyan de, gihîştin Beriya Sînê ya ku di navbera Elîm û Sînayê de ye.
Loma ez hatim ku wan ji destê Misriyan rizgar bikim. Ez hatim ku wan ji wî welatî derînim û bişînim welatê Kenanî, Hîtîtî, Amorî, Perîzzî, Hîwî û Yevûsiyan, wî welatê xweş û fireh ê ku şîr û hingiv jê diherike.
“Loma ji gelê Îsraêl re bêje: ‘Ez Xudan im. Ezê we ji bin barê Misriyan derînim û we ji koletiya wan azad bikim. Ezê bi zendê xwe yê dirêjkirî wan bi giranî ceza bikim û we rizgar bikim.
Îcar her çiqas hûn her tiştî dizanin jî, ez dixwazim bînim bîra we ku Xudan gelê xwe ji diyarê Misrê xilas kiribe jî, yên ku bawer nekirin, piştre helak kirin.