Xudan ji Mûsa re got: “Ji Harûn re bêje: ‘Gopalê xwe hilde û destê xwe dirêjî ser avên Misrê –çem û qamirgehên wî, cihok û hemû çalên wan ên avê– bike ku bibin xwîn. Wê li seranserê welatê Misrê, hemû avên di firaxên dar û keviran de bibin xwîn.’”
Xudan ji Mûsa re got: “Destê xwe ber bi ezman ve dirêj bike, bila li seranserê welatê Misrê li ser mirovan, li ser heywanan û li ser hemû şînahiya welatê Misrê zîpik bibare.”
Çawa ku kesên kor di tariyê de bi dest û lepan bimeşin, tê nava rojê wisa bimeşî û di riyên xwe de bi ser nekevî. Wê herdem zor li te bê kirin, tê bêyî şelandin û wê tu kes te rizgar neke.
Ma tu îlahekî wekî ku Xwedayê we Xudan li ber çavê we li Misrê kir, bi ceribandinan, bi nîşanan, bi kerametan, bi şer, bi destê hêzdar û zendê dirêjkirî, bi kirinên mezin û tirsdar, çû û ji nav miletekî, ji bo xwe miletekî din deranî?
Çimkî Xwedê ew milyaketên ku guneh kirin jî nedirixandin, lê ew avêtin kortala bêbinî, da ku ew ji bo Roja Dawî di kûrahiya taristaniyê de bi zincîran girêdayî bên hilanîn.
Û wî ew milyaketên ku serwertiya xwe neparastin, lê belê dev ji rûniştgehên xwe berdan, bi zincîrên herheyî ji bo dîwana Roja Mezin di bin tariyê de hilanîn.
Û milyaketê çaran li boriyê xist, sêyeka rojê, sêyeka heyvê û sêyeka stêran derb standin, wisa ku sêyeka wan tarî dibû, sêyeka rojê û sêyeka şevê jî bê ronahî dima.