Piştre, yekî ku dişibiya kurê mirovan dest da lêvên min. Min devê xwe vekir, ez peyivîm û min ji yê li ber min disekine re got: “Ezbenî, bi vê dîtiniyê re diêşim û nikarim xwe bidim hev.
Ez Daniyêl ji halê xwe ketim û bi rojan nexweş mam. Paşê ez baş bûm û min karên padîşah berdewam kirin. Ji ber vê dîtiniyê ez şaş û metel mabûm. Lê min fêm nedikir.