26 Fermana min e, bila hemû mirovên di padîşahiya min de dijîn ji Xwedayê Daniyêl bitirsin û bilerizin. “Xwedayê Jîndar ew e, Wê her û her hebe. Wê padîşahiya wî hilneweşe, Serweriya wî her û her e.
Di nav we de, ji tevahiya gelê wî kî hebe –bila Xwedê pê re be!– bila here Orşelîma Cihûdayê û Mala Xwedayê Îsraêl Xudan ji nû ve ava bike. Xwedayê ku li Orşelîmê ye ew e.
“Ez, Artahşastayê Padîşah, ferman didim tevahiya peywirdarên xezîneya li herêma rojavayê Feratê ku Ezrayê Kahin, Nivîsendeyê Şerîeta Xwedayê Ezmanan çi ji we bixwaze bêqisûr pêk bînin.
Ji bo textê Dawid û padîşahiya wî, Wê serwerî her ku biçe zêde bibe Û dawiya aştiyê neyê. Wê serweriya xwe li ser heqî û edaletê ava bike Û ji niha û heta hetayê bidomîne. Wê xîreta Xudanê Karîndar vê yekê pêk bîne.
“Di rojên wan padîşahan de wê Xwedayê Ezmanan padîşahiyeke wiha ava bike ku tu caran hilneweşe û qet nekeve destê miletekî din. Wê ev padîşahî, hemû padîşahiyan perçe bike, biqedîne û wê her û her bimîne.
Loma ez emir dikim: Her gel, milet û zimanê ku ji Xwedayê Şadrak, Mêşak û Eved-Nego re bêrûmetiyê bike, wê perçe bibe û mala wî bibe şikêra keviran. Çimkî tu xwedayekî ku dikare wiha rizgar bike tuneye.”
“Piştî ku ew dem temam bû, ez Nebûxadnessar, min çavê xwe ber bi ezman ve rakir û hişê min hat serê min. Min pesnê Yê Herî Berz da. Min Yê ku her û her Jîndar bi rûmet û berz kir. “Serweriya wî, serweriya herheyî ye, Padîşahiya wî nifş bi nifş didome.
Gava nêzîkî çalê bû ku Daniyêl jî tê de bû, bi dengekî bi keser gazî kir û got: “Daniyêlo! Xulamê Xwedayê Jîndar! Xwedayê te yê ku tu herdem jê re dua dikî, gelo karibû te ji şêran rizgar bike?”
Serwerî, berzî û padîşahî hat dayîn wî ku hemû gel, milet û ziman jê re xulamî bike. Serweriya wî serweriyeke herheyî ye û padîşahiya wî wê tu caran hilneweşe.”
Wê padîşahî û serwerî, padîşahiyên bin ezmanan ên mezin bidin pîrozê gelê Yê Berz û padîşahiya wî her û her be. Wê hemû serwer jê re xulamiyê bikin û serî li ber wî deynin.’
“Lê dîsa jî hejmara Îsraêliyan wê wekî sêlaka deryayê be. Wê neyê hejmartin û pîvan. Li cihê ji wan re dihate gotin: ‘Hûn ne gelê min in’ wê ji wan re bê gotin: ‘Hûn zarokên Xwedayê Jîndar in.’
Milyaketê heftan li boriyê xist û li ezmên dengên mezin çêbûn ku digotin: «Padîşahiya dinyayê bû ya Xudanê me û ya Mesîhê wî. Ewê her û her padîşahiyê bike».
Dawid ji zilamên ba xwe re got: “Kesê vî zilamê Filîstî bikuje û vê şermê ji ser gelê Îsraêl rake wê bi çi bê xelatkirin? Ev Filîstiyê bêsinet kî ye ku gefê li artêşa Xwedayê Jîndar dixwe?”