Çimkî wan dev ji min berda û ev der kir welatekî xerîb. Wan ji îlahên xerîb re bixûr pêxist ku ne wan, ne bav û kalên wan, ne jî padîşahên Cihûdayê nas kir. Bi ser de wan ev der bi xwîna mirovên bêsûc dagirt.
Gotina Xudan ev e: “‘Kurên Cihûda tiştên di çavê min de xerab in, kirin. Wan li nav Mala ku bi navê min tê gazîkirin, kirêtiyên xwe danîn û ew qirêj kir.
Wê gelek hêzdar be, lê wê ev hêz ne jê be. Wê bi awayekî nedîtî wêran bike û wê bigihîje armanca xwe. Tişta ku bixwaze wê bike. Wê kesên hêzdar û Gelê Pîroz tune bike.
Wê bi gelek kesan re, ji bo heft deman peymaneke saxlem çêke. Lê piştî ku nîvê heft demê derbas bû, wê qurban û pêşkêşiyê rake. Heta biryara wêrankirinê, wê serekê wêranker tiştên kirêt deyne ser beşê jorîn ê Perestgehê.”
«Çaxê hûn wî tiştê mekruh ê ku xerakirinê tîne, li cihê ku divê tê de nebe, rawestayî bibînin» – bila yê ku dixwîne fêm bike – «hingê yên ku di Cihûstanê de ne, bila birevin çiyan.
«Ew deh strûhên ku te dîtine, deh padîşah in ku hê padîşahî nestandine; lê belê wê desthilatiyê bistînin, ku bi cenawir re ji bo saetekê padîşahiyê bikin.