Çimkî Xwedê şehrezayî, zanabûn û şabûnê dide zilamê ku jê razî ye. Îcar Xwedê, karê civandin û danîna ser hev dide yê gunehkar, ji bo ku piştre bide kesê qenc. Ev jî, ji bo mirov pûç û wek ketina pey bayê ye.
Divê ev xort bêqisûr û lihevhatî bin, di her mijarê de zana û şehreza bin, guhê wan li ser hînbûnê be. Wê di qesrê de xizmet bikin û ziman û nivîsandina Kildanî hîn bibin.
Di sala sisêyan a padîşahiya Koreşê Padîşahê Parsê de sirek ji Daniyêlê ku bi navê Bêlteşassar tê zanîn re vebû. Ev tişt rast bû û li ser şerekî mezin bû. Daniyêl di dîtiniya xwe de ev yek fêm kir.
Ya Xwedayê bavkalên min, Te şehrezayî û hêz da min. Ya ku me ji te xwest, te ji min re vekir, Ez spasdar im û pesnê te didim. Çimkî, te xewna padîşah ji min re got.”
Herçî ez im, ne ku ji mirovên din şehrezatir im, lê ji bo ku tu maneya dîtiniya xwe bizanî û fikrên dilê xwe fêm bikî, ev sir ji min re hat eşkerekirin.
Xudan got: “Guh bidin gotina min: “Heke di nav we de pêxemberek hebe, Ez Xudan, ezê di dîtiniyekê de xwe pê bidim zanîn. Ezê di xewnê de pê re bipeyivim.
û ew ji hemû tengahiyên wî rizgar kir û li ber Firewn, yanî padîşahê Misrê kerem û şehrezayî da wî. Firewn jî ew li ser Misrê û li ser hemû mala xwe kir şahne.
Ji ber vê yekê, ji roja ku me ev bihîstiye û vir ve, me dev ji duakirin û xwestina ji bo we bernedaye, da ku hûn bi hemû şehrezayî û têgihîştina ruhanî, daxwaza Xwedê tam bizanin