11 Paşê milyaketê Xudan hat. Ew li bajarê Ofrayê, li bin darberûya Yoaşê Aviyezerî rûdinişt. Gîdyonê kurê Yoaş di mehsera tirî de genim dikuta ku ji Mîdyaniyan veşêre.
Milyaketê ku ez ji her xerabiyê rizgar kir, Van kuran pîroz bike. Bila ew bi navê min, Bi navê bavkalên min Îbrahîm û Îshaq bên gazîkirin, Li ser rûyê erdê gelek zêde bibin.”
Êlyas rabû, ji wir çû û Êlîşayê kurê Şafat dît. Êlîşa li ber wî, bi duwanzdeh cotên gayan cot dikir. Ew bi cotê duwanzdehan re bû. Êlyas derbasî aliyê wî bû û ebayê xwe avêt ser wî.
Di tevahiya tengasiya wan de ew aciz bû. Milyaketê ku ji hizûra wî hat ew rizgar kirin. Erê, Xudan bi hezkirin û rehma xwe ew rizgar kirin, Ew hildan û di hemû rojên borî de ew hilgirtin.
Minaşşeyiyên din ên ji binemalên Aviyezer, Hêleq, Asriyêl, Şexem, Hêfer û Şemîda di nav vê pişkavêtinê de bûn. Ev li gorî binemalên xwe, zarokên kurîn ên Minaşşeyê kurê Ûsiv bûn.
Jinik çû ba mêrê xwe û jê re got: “Zilamekî Xwedê li min xuya bû ku sûretê wî wekî milyaketekî Xwedê biheybet bû. Min jê nepirsî ka ji ku hatiye û wî navê xwe jî negot.
Milyaketê Xudan got: ‘Naletê li Mêrozê bînin, Naleta giran li ser şêniyên wê be. Çimkî ew nehatin alîkariya Xudan, Li dijî zordaran, ew nehatin alîkariya Xudan.’
Gava hat Ofrayê, mala bavê xwe, wî birayên xwe, heftê kurên Yerûbbaal li ser kevirekî kuştin. Tenê Yotamê kurê biçûk ê Yerûbbaal sax ma, çimkî wî xwe veşartibû.