26 Tevahiya gelê Îsraêl rabû çû Bêt-Êlê û giriya. Li wir li hizûra Xudan rûnişt û wê rojê heta êvarê rojî girt. Wan qurbanên aştiyê û şewitandinê pêşkêşî Xudan kir.
Gel li dora Dawid civiya. Gelekî xwestin ku beriya bibe êvar tiştekî bixwe, lê Dawid sond xwar û got: “Heta tav hebe, ezê ne nan ne jî tiştekî din bixwim. Heke na bila Xwedê eynî tiştî û jê jî xerabtir bîne serê min!”
Li wir, li kêleka Coya Ahawayê, rojî îlan kir ku em xwe li ber Xwedayê xwe dev ji nefsa xwe berdin û jê bixwazin ku ew ji bo xwe, zarokên xwe û tevahiya mal û milkê xwe riyekê ji me re veke.
Di meha nehan a pêncsaliya padîşahiya Yehoyaqîmê kurê Yoşiyayê Padîşahê Cihûdayê de hemû gelê Orşelîmê û hemû Cihûdayiyên ku ji bajaran hatine Orşelîmê li hizûra Xudan rojiyek îlan kir.
Gelê Îsraêl rabû çû Bêt-Êlê. Li wir, wan ji Xwedê pirsî û got: “Kî ji me wê pêşî here û li dijî Binyamîniyan şer bike?” Xudan got: “Wê eşîra Cihûda pêşî here.”
Paşê gelê Îsraêl çû Bêt-Êlê. Li hizûra Xudan heta êvarê giriya. Ji Xudan pirs kir û got: “Ma em dîsa li dijî pismamên xwe Binyamîniyan şer bikin?” Xudan got: “Erê, li dijî wan şer bikin.”
Gelê Îsraêl ku li Mîspayê kom bû, ji bîrê av derxist û li pêşiya Xudan rijand. Wê rojê rojî girtin û gotin: “Me li ber Xudan guneh kir.” Samûêl li Mîspayê serweriya gelê Îsraêl kir.