25 Wê rojê Binyamînî ji Gîvayê derketin û dîsa ji gelê Îsraêl hijdeh hezar kes li erdê raxistin. Hemû jî şûrkêş bûn.
Dûrî te be ku tu wiha bikî û tu kesê rast jî bi kesê xerab re bikujî û rast bibin wekî xerab! Ma dadgerê tevahiya dinyayê ya rast neke?”
“Binyamîn di şer de gurekî har e. Serê sibê ew nêçîra xwe dixwe, Êvarê xenîmetê parve dike.”
Ewr û tarî li der û dora wî ne, Rastdarî û dadperwerî bingeha textê wî ne.
“Ya Îsraêl ji rojên Gîvayê ve te guneh dikirin; Hûn hê jî wisa dikin. Şerê li Gîvayê ya li dijî xeraban, Ma nakeve ser wan?
Ey kûrahiya dewlemendî, şehrezayî û zanîna Xwedê! Ma kî dikare dîwankirina wî fêm bike! Ma kî dikare riyên wî salix bide!
Lê tu bi rikdarî û dilê xwe yê bêtobe ji bo Roja Xezebê li hember xwe xezebê dicivînî. Ewê wê rojê, dîwana Xwedê ya dadperwer xuya bibe.
Lê eger neheqiya me rastdariya Xwedê nîşan dide, em çi bêjin? Ma Xwedê neheq e ku xezeba xwe bîne ser me? – Ez wek mirovan dibêjim. –
Binyamînî ji Gîvayê derketin û wê rojê ji gelê Îsraêl bîst û du hezar kes li erdê raxistin.
Roja diduyan gelê Îsraêl careke din nêzîkî Binyamîniyan bû.
Tevahiya gelê Îsraêl rabû çû Bêt-Êlê û giriya. Li wir li hizûra Xudan rûnişt û wê rojê heta êvarê rojî girt. Wan qurbanên aştiyê û şewitandinê pêşkêşî Xudan kir.