21 Binyamînî ji Gîvayê derketin û wê rojê ji gelê Îsraêl bîst û du hezar kes li erdê raxistin.
“Binyamîn di şer de gurekî har e. Serê sibê ew nêçîra xwe dixwe, Êvarê xenîmetê parve dike.”
Padîşahê ku bi pirrbûna leşkerên xwe xelas dibe tune, Mêrxasê ku bi pirrbûna hêza xwe xelas bûne li kune?
Riya te di deryayê de, Riyên te di avên mezin de bûn, Belê ne kifş bûn rêçên te.
Gelê xwe di şûr re derbas kir, Li mîrasa xwe hat xezebê.
Gava ez li ber te dozê vekim, Tu mafdar î, ya Xudan. Lê bihêle, ez bi te re li ser edaletê bipeyivim. Çima riya xeraban bi xêr e? Her bêbext ji bo çi rihet e?
“Ya Îsraêl ji rojên Gîvayê ve te guneh dikirin; Hûn hê jî wisa dikin. Şerê li Gîvayê ya li dijî xeraban, Ma nakeve ser wan?
“Gava hûn li dijî dijminên xwe di artêşgehê de rûnin, hay ji xwe hebin ku hûn xerabiyekê nekin.
Ji bo ku li dijî Binyamîniyan şer bikin, gelê Îsraêl li Gîvayê ket kozik û çeperan.
Lê gelê Îsraêl hev bi zirav kirin û li dera ku rojek berê ji bo şer ketibûn kozik û çeperan, careke din ketin kozik û çeperan.
Wê rojê Binyamînî ji Gîvayê derketin û dîsa ji gelê Îsraêl hijdeh hezar kes li erdê raxistin. Hemû jî şûrkêş bûn.