Di rojên Peqahê Padîşahê Îsraêlê de, Tîglat-Pîleserê Padîşahê Aşûrê hat û bajarên Îyonê, Avêl-Bêtmaexayê, Yanoahê, Qedeşê, Hasorê û herêmên Gîladê, Celîleyê û seranserê diyarê Nefteliyê desteser kir û ew sirgûnê Aşûrê kirin.
Di dawiyê de, wekî wî bi riya hemû xulamên xwe, pêxemberan gotiye, Xudan Îsraêl ji ber çavê xwe dûr xist. Bi vî awayî Îsraêl ji axa xwe, ber bi Aşûrê ve hate sirgûnkirin. Heta îro jî wisa ye.
“‘Hûnê ji bo xwe pûtan çênekin, kevirbel an pûtên qewirandî daneyînin û li welatê xwe kevirên qewartî çênekin ku hûn li ber wan herin ser çokan. Çimkî ez Xwedayê we Xudan im.
“‘Nalet li wî kesî ku pûtên rijandî û qewirandî yên ji destê hosteyekî dide çêkirin û bi dizî diçikîne ku ji Xudan re kirêt e.’ Bila hemû gel bêje: ‘Amîn!’
Xudan ji Mûsa re got: “Di nêzîk de tê bigihîjî bav û kalên xwe. Wê gavê wê ev gel rabe îlahên xerîb ên di nav wan de bihebîne, îlahên welatê ku herinê. Wê dev ji min berdin û peymana ku min bi wan re kiriye xera bikin.
Çimkî ez dizanim piştî mirina min hûnê bi tevahî dilxerab bibin û ji wê riya min li we emir kiriye averê bibin. Di rojên pêş de wê xerabî bên serê we, çimkî hûnê tiştên di çavê wî de xerab in bikin. Hûnê bi kirinên destê xwe, Xudan hêrs bikin.”
Mîxa hezar û sed perçe zîv li diya xwe vegerand. Diya wî got: “Ji bo ku kurê min pûtekî rijandî yê zîvîn çêke ku ez tevahiya zîvê heyî di riya Xudan de bidim. Niha ezê zîv li te vegerînim.”