Ez ketim bexçeyê xwe, dotmama min, bûka delal! Min mûra xwe da hev bi biharata xwe, Min şana xwe, tevî hingivê xwe xwar. Min şeraba xwe, tevî şîrê xwe vexwar. Hevalno bixwin, vexwin! Ji hezkirinê kêfxweş bin, evîndarno!
Bavê wê got: “Bi rastî min got qey tu jê nefret dikî. Loma min ew da hevalê te. Ma xwişka wê ya biçûk jê ne xweşiktir e? Di şûna wê de xwişka wê ji xwe re bîne.”
Îcar Filîstiyan got: “Kê ev yek kir? Hebe nebe ev karê Şîmşonê zavayê Tîmnayî ye. Çimkî Tîmnayî, jina wî jê stand û da hevalê wî.” Li ser vê yekê ew çûn, wan jinik û bavê wê şewitandin.