Jinik çû ba mêrê xwe û jê re got: “Zilamekî Xwedê li min xuya bû ku sûretê wî wekî milyaketekî Xwedê biheybet bû. Min jê nepirsî ka ji ku hatiye û wî navê xwe jî negot.
Lê ji min re got: ‘Tê bi zaro bimînî û kurekî bînî. Ji niha û pê ve mey û şerabê venexwe, tiştekî mirdar nexwe. Çimkî kurik ji roja ku bikeve zikê diya xwe heta bimire, wê ji Xwedê re kesê sozdana nezîriyê be.’”