Dawid serê xwe rakir û dît ku milyaketê Xudan di navbera erd û ezmanan de sekiniye. Di destê wî de şûrê tazî hebû ku li dijî Orşelîmê dirêj kiribû. Dawid û rîspiyên gel ku bi çûx rapêçayîbûn, deverû çûn erdê.
Dawid li wir ji Xudan re gorîgehekê çêkir û qurbanên aştiyê û şewitandinê pêşkêş kirin. Wî gazî Xudan kir û Xudan li ser gorîgeha qurbana şewitandinê, ji ezmanan bi êgir bersiva wî da.
Ew şewqa rûmeta Xwedê û xuyabûna rastîn a cewhera wî ye. Ew her tiştî bi peyva xwe ya hêzdar hildigire. Piştî ku wî paqijbûna gunehan pêkanî, ew li jorê, li milê Yê Mezin ê rastê rûnişt.
Gîdyon çû malê, karikek serjê kir. Ji efayek arvan, nanê şikeva çêkir. Wî goşt xist selikê û ava goşt kir quşxaneyê. Wî ew li bin darberûyê pêşkêş kir.
Milyaketê Xudan serê gopalê ku di destê wî de ye, dirêj kir û danî ser goşt û nanê şikeva. Piştre agir ji zinêr derket, goşt û nanê şikeva xwar. Milyaketê Xudan ji ber çavê wî winda bû.