Niha tişta ku ezê bi rezê xwe bikim ez ji we re bêjim. Ezê sinca wî rakim. Wê wî bixwin û biqedînin. Ezê dîwarên wî hilweşînim. Wê di bin lingan de biperçiqînin.
“Wê kesê ji te, wêraneyên kevin ava bike, Tê li ser bingeha nifşan bilind bikî. Wê ji bo te: ‘Dagirtiyê qelîştokên dîwêr, Avakarê kuçeyên ku niştecih tê de rûnin’ bê gotin.
Ezê wan bidim destê Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê û xulamên wî ku li pey kuştina wan in. Lê paşê, wekî berê wê mirov li Misrê rûnin.” Ev e gotina Xudan.
“Lê tu, Bêtlehema Efrata! Tu di nav binemalên Cihûda de biçûk î, Lê ji bo min wê serwerê gelê Îsraêl ji nav te derkeve. Koka wî ji demên berê û rojên qedîm ve ye.”
Ya Xwedê! Bi gopalê xwe Ji gel û keriyê xwe re şivantiyê bike Ku li daristanê û li welatê berdar tenê dimîne. Wekî dema berê, bila niha jî li Başan û Gîladê biçêrin.
Tevahiya welêt, ji Gevayê heta Rîmmona başûrê Orşelîmê, wê bibe mîna Deşta Eravayê. Lê wê Orşelîm bilind be û ji Dergehê Binyamînê heta Dergehê Yekemîn, heta Dergehê Goşeyê û ji Birca Hananêlê heta mehserên padîşah li cihê xwe bimîne.