Gava rûniştin ku xwarina xwe bixwin, wan serê xwe rakir û dît ku karwanekî Îsmaîliyan ji aliyê Gîladê ve tê. Deveyên wan bi benîşt, melhem û mûr barkirî bûn. Ew diçûn Misrê.
Li hewşê, perdeyên spî û şînê tarî yên ji tayê pembû yê tenik, bi benên kitanê binevşî, bi xelekên zîvîn ên stûnên mermerî ve girêdayî bûn. Zemîna hewşê bi mermerên sor, spî, zer û reş hatibû raxistin, sedrên zêrîn û zîvîn hatibûn danîn.
Wey li taca quretiya serxweşên Efrayîmê Û kulîlka çilmisî ya xweşikî û rewnaqiya wê Ku li ser deşta bi ber e. Wey li taca wan kesan ku li ber şerabê têk çûne.
Xudan wiha dibêje: “Çawa ku şivan ji devê şêr du ling An jî perçeyekî guh rizgar bike, Wê gelê Îsraêl yê li Sameryayê Tenê bi aliyekî sedrê û beşekî nivînê, rizgar bibe.