Min Îbrahîm hilbijart ku li zarokên xwe û li nifşê piştî xwe emir bike ku hay ji riya min hebin û ya heq û rast bikin. Ezê jî soza min daye wî pêk bînim.”
Çimkî va ye, Ezê gazî hemû binemalên padîşahiyên bakur bikim.” Ev e gotina Xudan. “Wê bên û li ber dergehên Orşelîmê, Li ber hemû sûrên wê, Li ber hemû bajarên Cihûdayiyan, Textên xwe deynin.
Xezeba xwe, bi ser miletên ku te nas nakin de Û bi ser eşîrên ku gazî navê te nakin de birijîne. Çimkî wan ziriyeta Aqûb xwar. Erê, wan ew xwar û qedand, Wan warê wî jî wêran kir.
Xudan li ser vî gelî wiha dibêje: “Wan ji gerê hez kir Û ji lingê xwe re nebûn asteng. Loma Xudan ji wan ne razî ye, Niha wê neheqiyên wan bi bîr bîne, Wê ji ber gunehên wan, ceza bike.”
Te xerabiya mezin bi ser me de anî, gotinên ku te ji bo me û ji bo serekên me got, pêk hatin. Tişta ku hat serê Orşelîmê, li ser tevahiya rûyê erdê nehatiye serê tu bajarî.
Ezê cezayê rojên ku wê ji Baalan re bixûr pêxistibû bidim; Wê xwe bi guhar û gustîlan xemilandibû, Dabû pey yarên xwe Û wê ez ji bîr kiribûm.” Ev e gotina Xudan.
Ew ji min re qurban serjê dikin, Ew bixwe jî dixwin. Lê dîsa jî Xudan ji wan qurbanan ne razî ye. Wê niha neheqiyên wan bîne bîra xwe, Wê cezayê gunehên wan bide; Wê vegerin Misrê.
Xudan wiha dibêje: “Ji bo sê-çar û zêdetir neheqiyên gelê Cihûda, Ezê cezayê wan ranekim. Wan Şerîeta Xudan red kir, Qanûnên min pêk neanîn. Pûtên wan ew averê kirin, Ew pûtên ku bav û kalên wan jî da pey.
Loma Xudan wiha dibêje: “Binêrin, ez ji bo vê binemalê belayeke wiha amade dikim Ku hûnê nikaribin ji stûyê xwe rakin. Wê demeke xerab be Ku hûnê nikaribin bi serbilindî bimeşin.
“Li rojên borî yên beriya hatina xwe ya dinyayê bipirsin, ji dema Xwedê mirov li dinyayê afirandine û heta niha bipirsin. Ji serî heta binê ezmanan bipirsin ka tiştekî evqas mezin çêbûye yan jî tiştekî wekî vê yekê hatiye bihîstin?