Êlyasê ji Tîşbeya Gîladê ji Ahav re wiha got: “Bi navê Xudanê Jîndar ê Xwedayê Îsraêl ku ez li ber sekinî me, bêyî ku ez bêjim, wê di salên bê de, ne xunav hebe, ne jî baran.”
Pêxemberek nêzîkî Ahavê Padîşahê Îsraêlê bû û got: “Xudan wiha dibêje: ‘Te ev artêşa mezin dît? Va ye, îro ezê wê bidim destê te û wî çaxî tê bizanibî ku ez Xudan im.’”
Padîşahê Îsraêlê ji Yehoşafat re got: “Yekî din jî heye. Em dikarin ji Mîxayayê kurê Yîmla şîreta Xudan bixwazin. Lê ez jê nefret dikim, çimkî li ser min qet pêxemberiya xêrê nake. Ew tenê pêxemberiya belayan dike.” Yehoşafat got: “Bila padîşah wisa nebêje.”
Xudan bi riya hemû zanyar û pêxemberên xwe, Îsraêl û Cihûdayê hişyar kir û got: “Li gorî tevahiya Şerîeta ku min li bav û kalên we emir kiriye û bi riya xulamên xwe pêxemberan ji we re şandiye, ji riyên xwe yên xerab vegerin û emir û qanûnên min pêk bînin.”
“Li ser vê yekê, Xudan li ser gelê Enatotê yê ku li pey kuştina te bûn wiha dibêje: ‘Wan digot: Bi navê Xudan pêxemberiyê neke, yan na emê te bi destê xwe bikujin.’
Ya hûn, kesên vî nifşî! Guh bidin gotina Xudan! Gelo ez ji bo gelê Îsraêl bûm çolistan? Ez bûm diyarê taristana kûr? Loma çima gelê min dibêje: ‘Em herin, Em êdî nayên ba te.’
Wî çaxî kahin û pêxemberan ji serekan û ji tevahiya gel re got: “Ev zilam mirin heq kir. Çimkî çawa ku we bi guhê xwe bihîst, wî li dijî vî bajarî pêxemberî kir.”
Rabû kes şandin ku Dawid bigirin û bînin. Dema dîtin ku komeke pêxemberan, pêxemberiyê dikin û Samûêl jî wekî serek li ser wan e, Ruhê Xwedê bi ser qasidên Şawûl ve jî hat û wan jî pêxemberî kir.