Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




شُله رسولا 15:20 - Kurmanji Încîl

20 Lê em ji wan re binivîsin ku xwe ji tiştên ku bi pêşkêşkirina ji pûtan re murdar bûne, ji fuhûşiyê, ji heywanên mirar û ji xwînê dûr bixin.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Peymana Nû (Încîl)

20 lê em neʼmekê wanrʼa binivîsin, ku hʼevza xwe ji wan qurbanêd ku pʼûtarʼa têne dayînê bikin, usa jî ji bênamûsîyê, goştê mirar û xûnê.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Пәймана Ну (Инщил)

20 ле әм нәʼмәке ԝанрʼа бьньвисьн, кӧ һʼәвза хԝә жь ԝан ԛӧрбанед кӧ пʼутарʼа тенә дайине бькьн, ӧса жи жь бенамусийе, гоште мьрар у хуне.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

20 بله اَم دِبی بُ وان بِنویسِن گو اَو ژه خارِنا وان دِشده گو بِ قُربانی گِرِن بُ بُتا مِرار بونَ، ژه زِنایه، ژه گوشته حیوانه گو هاتنَ خَندِقاندِن و ژه خونه خو دور بِگِرِن.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




شُله رسولا 15:20
47 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Aqûb ji maliyên xwe û ji hemû kesên li ba xwe re got: “Îlahên xwe yên xerîb ên ku bi we re ne bavêjin, xwe paqij bikin û cilên xwe biguherin.


Hûnê li hember min, ji bo xwe ji zêr û zîv îlahan çênekin.


Daniyêl di dilê xwe de biryar da ku xwe bi xwarin û şeraba xweş a padîşah qirêj neke. Wî ji berpirsiyarê karmendên qesrê lava kir ku xwe qirêj neke.


“‘Wê tu kes ji bo ku tazîbûna merivekî xwe veke, nêzîk nebe. Ez Xudan im.


“‘Hûnê tu tiştekî bi xwîn nexwin. Hûnê sêrbazî û remildariyê nekin.


We ev di nav nifşên we de, li her dera ku hûn lê dijîn qanûneke herheyî be. Hûnê bez û xwînê nexwin.’”


Çaxê van jinan, qurban pêşkêşî îlahên xwe kir, wan gazî wan Îsraêliyan kir. Wan jî xwarina Moaviyan xwar û li ber îlahên wan çûn ser çokan.


Îcar hûn xwe ji tiştên ku bi pêşkêşkirina ji pûtan re murdar bûne, ji xwînê, ji heywanên mirar û ji fuhûşiyê dûr bixin. Eger hûn xwe ji van tiştan biparêzin, hûnê qenc bikin. Di aştiyê de bimînin.»


Îcar heçî yên ji nav miletên din ku bawerî anîne, me biryar daye û ji wan re nivîsiye ku divê ew xwe ji xwarina ku ji pûtan re tê gorîkirin, ji xwînê, ji heywanên mirar û ji fuhûşiyê dûr bixin.»


Lê niha ez ji we re dinivîsim, bi yekî ku bira tê gotin, lê zînakar, çavbirçî, pûtperest, çêrker, serxweş an nijdevan be, pê re têkiliyê nekin, heta bi yekî weha re xwarinê jî nexwin.


Xwarin ji bo zik e, zik jî ji bo xwarinê ye. Lê belê Xwedê wê hem zik û hem jî xwarinê wêran bike. Beden ne ji bo fuhûşê ye, lê ji bo Xudan e. Xudan jî ji bo bedenê ye.


Ji fuhûşê birevin. Her gunehê ku mirov bike, li derveyî bedenê ye, lê yê ku fuhûşê dike, li hember bedena xwe guneh dike.


Ma hûn nizanin ku yên neheq Padîşahiya Xwedê mîras nastînin? Neyên xapandin! Yên ku fuhûşê dikin, an pûtperest, an zînakar, an qûnde, an qûngê,


Lê ji ber fuhûşê, bila jina her mêrî bi xwe û mêrê her jinê bi xwe hebe.


Niha em bên ser goriyên ku ji pûtan re tên pêşkêşkirin: Em dizanin ku zanîna me hemûyan heye. Zanîn qure dike, lê hezkirin, ava dike.


Ez ditirsim ku gava ez dîsa bêm ba we, Xwedayê min, min li ber we bide şermê û ez ji bo gelekên ku berê guneh kirine û ji pîsîtî, fuhûşî û şehweta xwe tobe nekirine, şînê bigirim.


Heçî kirinên nefsê ne, ew eşkere ne: Ew fuhûşî, pîsîtî, şehwet,


Bi awayê ku li pîrozan tê, divê di nav we de, navê fuhûşiyê û her cûreyê nepakî an çavbirçîtiyê qet neyê gotin jî.


Lê hûnê li wir jî xwînê nexwin. Hûnê wekî avê birijînin erdê.


“Hûnê tu heywanê mirar nexwin. Ji bo ku wî goştî bixwe, hûn dikarin bidin xerîbekî ku li bajarên we dijî yan hûn dikarin bifiroşin kesekî biyanî. Çimkî hûn ji bo Xwedayê xwe Xudan miletekî pîroz in. “Hûnê karikê, li ber şîrê diya wî nekelînin.


Lê hûnê xwîna wî nexwin. Hûnê wê wekî avê birijînin ser axê.


Loma xwestekên xwe yên dinyayî, fuhûşî, pîsîtî, şehwet, xwesteka xerab û çavbirçîtiya ku pûtperestî ye, bikujin.


Çimkî daxwaza Xwedê ev e: Ku hûn pîroz bibin, yanî hûn xwe ji fuhûşê bidin paş;


Nebe ku yek, zînakar an bê tirsa Xwedê be, wek Esaw ê ku mafê nixurîtiya xwe bi xwarinekê firot.


Bila her kes bi hurmet li zewacê binêre û bila nivîna zewacê bêleke be. Çimkî Xwedê wê dîwana fuhûşkar û zînakaran bike.


Êdî bes e ku we li gor xwestina pûtperestan dema jiyana xwe ya derbasbûyî bi bêedebî, şehwet, serxweşî, kêfkirina bi harîtî, şerabvexwarina civatî û di pûtperestiya pîs de derbas kir.


Di destê wî de kitêbeke biçûk a vekirî hebû. Lingê xwe yê rastê danî ser deryayê û lingê xwe yê çepê danî ser bejê.


Hingê ew dengê ku min ji ezmên bihîstibû, careke din bi min re peyivî û got: «Here, wê kitêba vekirî ya ku di destê wî milyaketê ku li ser deryayê û bejê rawestayî de ye bistîne.»


Lê belê piçek gazina min ji te heye: Li wê derê hin mirovên te hene ku hînkirina Balam digirin. Wî hînî Balaq kir ku zaryên Îsraêl ji rê derxe, da ku goriyên ji pûtan re hatine şerjêkirin bixwin û fuhûşiyê bikin.


Lê belê gazineke min ji te heye: Tu dihêlî ew jin, Yezabel a ku ji xwe re dibêje pêxember, bi hînkirina xwe xulamên min ji rê derxe ku fuhûşiyê bikin û goriyên ku ji pûtan re tên şerjêkirin bixwin.


Û ew mirovên ku bi şûn de mabûn û bi van belayan nehatibûn kuştin, ji wan pûtên ku bi destên xwe çêdikirin, tobe nekirin. Dev ji perizîna cin û wan pûtan bernedan, yên ku zêrîn, zîvîn, tûncîn, kevirîn û darîn in û nabînin, nabihîzin û rêve naçin.


Loma jî leşker êrîşî malê talên kir. Pez, dewar û golik hildan, hema di cih de serjê kirin û bi xwînê ve xwarin.


Wan xeber da Şawûl û got: “Va ye, leşker li ber Xudan guneh dike û goşt bi xwînê ve dixwe!” Şawûl got: “We guneh kir! Ka ji min re kevirekî mezin bînin.”


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ