Мен Атам булан бирликде, Атам да Мени булан бирликде экенликге сен инанмаймысан? Мен сизге сёйлейген сёзлени Оьзюмден сёйлемеймен чи. Атам Мени булан бирликде Оьз ишлерин эте.
Магъа берген сёзлерингни Мен олагъа бердим, олар да къабул этдилер. Мен Сени янынгдан гелгенимни гертиден де англадылар, Мени Сен йибергенге инандылар.
Иса олагъа булай жавап бере: – Гертисин сёйлеймен сизге: Мен, Уланы, Оьзюмден бир зат да этмеге болмайман. Мен Атам этегенде гёрген затымны этемен. Атасы не эте буса, Уланы да шону эте.
Мен Оьзюмден бир зат да этип болмайман. Эшитгеним йимик дуван этемен. Мени дуваным да адилли дувандыр. Неге тюгюл де, Мен Оьзюм сюйгенни тюгюл, янгыз Мени йиберген Атамны сюйгенин кютмеге къарайман.
Сизин гьакъыгъызда айтмагъа ва сизин айыпламагъа кёп затларым бар. Мени Йибергенни сёзлери гьакъ гертидир, Мен де Ондан эшитгенлеримни дюньягъа билдиремен.
Сиз оьзюгюзню атагъыз этген ишни этесиз, – дей Иса олагъа. – Биз пич тувмагъанбыз! Бизин бир Атабыз бар, О да Аллагьдыр, – деп жавап берелер ягьудилер Огъар.
Сизин атагъыз иблисдир, сиз де о атагъызны хыялларын кютмеге сюесиз. О башдан берли де адам оьлтюрювчю болду ва бир заманда да гьакъ гертини яны болмады, неге тюгюл онда оьзюнде де гьакъ герти ёкъ. О ялгъан айтагъанда, оьзюню ана тилинде сёйлей, неге тюгюл о оьзю де ялгъанчы, ялгъанланы да атасы.