Он эки якъчысын янына чакъырып, Иса олагъа: – Муна биз Ерусалимге бара турабыз. Онда Инсанны Уланы гьакъында пайхаммарлар язгъан бары да зат яшавгъа чыгъажакъ.
Шо саялы сизге айтаман: «О жинаятчылардан саналды», – деп Сыйлы Язывларда язылгъан сёз Менден таба яшавгъа чыкъма герек. Неге тюгюл де, Мени гьакъымда язылгъан бары да сёзлер гьали яшавгъа чыгъажакъ.
Бу иш ягьуди Пасха байрамны лап алдында бола. Иса, бу дюньяны къоюп, Атасыны янына гетме Оьзюне заман етишгенни биле. О бу дюньяда Оьзюнюки болгъанланы сюйген ва гьали де сюювю нечик дазусуз экенни гёрсетген.
Сонг олар бир бирине: – Муну йыртып пайлап турмайыкъ, чёп салайыкъ, чёп чыкъгъанныки болур, – дейлер. Бу затлар Сыйлы Язывларда булай язылгъан сёзлер яшавгъа чыкъсын учун бола: Опуракъларымны оьз арасында пайладылар, абамны буса чёп салып алдылар. Муна къаравуллар да тап шолай этелер.