24 Иса кимни гьакъындан айтагъанын сорасын деп, Петер огъар ишара эте.
Чыкъгъан заманда, Закария олагъа сёйлеп болмай. Олар да ибадатханада Закариягъа бир гёрюнюш гёрюнгенни англай. Закария олагъа ишаралар булан англата, тили тутулгъан кююнде къала.
Гелип оьзлеге кёмек этгенни сююп, олар башгъа бир къайыкъдагъы ёлдашларына ишара этелер. Олар да гелелер, эки де къайыкъны балыкъдан толтуралар. Авурлукъдан къайыкълар сувгъа батмагъа башлай.
Якъчыларындан бириси, Иса айрокъда сюегени, тепсиде Иса булан янаша олтургъан болгъан.
О да Исагъа багъып ювукълашып: – Я Рабби, о кимдир? – деп сорай.
Гьеч зат сёйлемесин деп, къолу булан олагъа ишара этип, Петер оьзюн Раббибиз туснакъдан нечик къутгъаргъанны англата. О: – Шону гьакъында Якъубгъа ва оьзге иман къардашлагъа билдиригиз, – дей. Сонг чыгъып башгъа ерге гете.
Шо заман Павел туруп, къолу булан ишара этип, булай дей: – Гьей Исрайылны халкъы ва Аллагьдан къоркъагъан башгъалар, тынглагъыз!
Асгербашы изну бергенде, Павел канзилени уьстюнде токътап, халкъгъа тынсын деп къолу булан ишара эте. Халкъ чув болуп тынып токътагъан заманда, о ягьудиче сёйлемеге башлай: