Мен, Инсанны Уланы, гелгенде, ашама да ашадым, ичме де ичдим. Адамлар буса: «Къарагъыз, ашама да, чагъыр ичме де сюеген адам, ясакъчыланы да, гюнагьлыланы да къурдашы!» – деп айтдылар. Амма Аллагьны гьакъылыны гертилиги Ону ёлуна тюшгенлени ишлеринде гёрюнедир.
Иса, ибадатханагъа гелип, Аллагьны каламын англатып турагъан заманда, баш дин къуллукъчулар ва тамазалар Ону янына гелип: – Бу ишлени Сен кимден ихтияр булан этесен? Сагъа олай ихтиярны ким берген? – деп сорайлар.
Симон олагъа Аллагьны яхшылыгъын тилеп дуа эте. Сонг Исаны анасы Мариямгъа булай дей: – Бу ятгъан Яш Исрайылда бир хыйлыланы ер болмакълыгъыны ва оьр болмакълыгъыны себеби болажакъ.
О бу сёзлени айтагъан заманда, ювукъда токътагъан къаравуллардан бириси: – Дин къуллукъчуланы башчысына Сен неге шолай жавап бересен? – деп айтып, Исаны бетине ура.
Шо саялы, кёклерден этилеген чакъырывну ортакъчысы болгъан иман къардашлар, биз билдиреген иманны Элчиси ва Баш дин къуллукъчу болгъан Исагъа пикругъузну бакъдырыгъыз.