Амма мен жанымны аямайман. Мени учун о гьеч бир зат да тюгюл. Раббибиз Иса магъа тапшургъан къуллугъумну – Аллагьны уллу рагьмусу гьакъындагъы Сююнч Хабарны инсанлагъа етишдирмеге – тамамламагъа болгъай эдим.
Кёклени ва онда яшайгъанланы, ерни ва онда яшайгъанланы, денгизни ва онда яшайгъанланы Яратгъанны ва гьар даим Яшайгъанны аты булан ант этди. О булай айтды: – Дагъы артгъа салынмажакъ!
Бу экинчи къыр жан биревю къыр жангъа этилген келпетине сёйлеп болардай яшав гюч берди. Шо келпет оьзюне сужда этмегенлени барын да оьлтюртмеге буюрду.
Мундан сонг къарагъанда, санавсуз даражада кёп халкъны гёрдюм. Онда гьар миллетден, гьар къавумдан, гьар халкъдан, гьар тюрлю тиллерде сёйлейгенлерден адамлар бар эди. Олар тахны ва Къозуну алдында токътагъан эдилер. Оланы уьстюнде акъ абалары, къолларында да хурма терекни бутакълары бар эди.