Сонг мен кёкден тюшюп гелеген гючлю бир башгъа малайикни гёрдюм. О булутгъа чырмалгъан эди, башыны уьстюнде энемжая бар эди. Ону юзю гюнешге ошай эди, бутлары буса от багъаналар йимик эди.
Сонг гючлю бир малайик, уллу тирменташ чакъы бир ташны алып, ону денгизге ташлап йиберип, булай айтды: – Бабилни де шолай гюч булан ташлажакъ ва дагъы бирев де ону гёрюп болмажакъ.
Шо заман тамазалардан бири магъа: – Йылама! Къара чы, муна уьстюн гелген, Ягьуданы къавумундан болгъан Арсланкъаплан, О Давутну наслусудур. Етти мюгьюрлю бу китапны О ачып болажакъ, – деп айтды.