Дагъы да ону алдында не буса да бир таза шишагъа, денгизге ошагъан зат тёгюле эди. Тахны лап ортасында ва айланасында дёрт жанлы зат токътагъан эди. Оланы ал ва арт якъларында кёп гёзлери бар эди.
Къозу уьчюнчю мюгьюрню тайдыргъанда, уьчюнчю жанлы затны: – Гел! – деп айтгъанын эшитдим. Къарап, бир къара ат гёрдюм. Шо атгъа минген атлыны къолунда мизан терезелер бар эди.