Еси де огъар: «Яхшы, мени яхшы, инамлы къулум! Сен аз ишде магъа гьалал болдунг, мен де сагъа дагъы да уллу ишлер тапшурарман. Гел, есингни шатлыгъына ортакъчы бол», – дей.
Сонг Мен сол ягъымдагъылагъа булай дежекмен: «Гьей налатлангъанлар! Мени янымдан гетигиз! Иблис ва ону малайиклери учун гьазирленген жагьаннемни отуна тюшюгюз!
Атам! Сен Магъа аманат этгенлеринг Мен болажакъ ерде, Мени булан бирге болгъанны, Сен Магъа берген макътавлукъну олар да гёргенни сюемен. Сен Магъа шо макътавлукъну бердинг, неге тюгюл Мени дюнья яралгъанчадан да алда сюе эдинг.
Мундан сонг къарагъанда, санавсуз даражада кёп халкъны гёрдюм. Онда гьар миллетден, гьар къавумдан, гьар халкъдан, гьар тюрлю тиллерде сёйлейгенлерден адамлар бар эди. Олар тахны ва Къозуну алдында токътагъан эдилер. Оланы уьстюнде акъ абалары, къолларында да хурма терекни бутакълары бар эди.