9 Сен чекген азапланы ва тарчыкълыгъынгны билемен. Буса да сен байсан! Оьзлер ягьудилербиз деп, сени яманлайгъанланы таныйман. Олар ягьудилер тюгюл, иблисни тайпасындан болгъанлар.
Шо заман Иса огъар булай дей: – Ари тай Менден, иблис! «Раббибиз Аллагьгъа да сужда эт ва бир Огъар Оьзюне къуллукъ эт», – деп язылгъан Сыйлы Язывларда.
– Раббибизни Ругьу Мени уьстюмде, О Мени танглагъан. О Мени пакъырлагъа Сююнч Хабарны, есирлеге азатлыкъ, сокъурлагъа гёз ачыв гьакъда билдирмеге йиберген. О Мени азап чегегенлени азат этмеге,
Буланы сизге Мени булан биригип парахатлыгъыгъыз болсун деп айтаман. Бу дюньяда сиз азап чегежексиз. Къатып туругъуз! Бу дюньядан Мен уьстюн гелдим! – деп жавап бере Иса.
Оланы имандан тайдырмакъ учун, бары да синагогларда олагъа кёп керенлер жаза бердирдим. Олагъа бакъгъан якъда мени оьчлюгюм о даражада гючлю эди чи, оланы гьызарламакъ учун, гьатта Ягьудеядан тышдагъы шагьарлагъа да бара эдим.
Янгыз муну булан да тюгюл, азап чегивюбюзден де оьктем болабыз. Неге тюгюл де, азап чегив чыдамлыкъгъа, чыдамлыкъ къаттылыкъгъа, къаттылыкъ буса умутгъа багъып гелтирегенни билебиз.
Алда мен капирлик этдим, гьызарлап юрюдюм, хатирлер къалдырдым. Амма Аллагь магъа рагьму этди, неге тюгюл де мен шо затланы англавсузлугъумдан ва иманым ёкълугъумдан эте эдим.
Сен иблис тахын салгъан ерде яшайгъанынгны билемен. Шогъар да къарамайлы, сен Мени атыма амин турасан. Антипаны гюнлеринде де сен Магъа бакъгъан якъдагъы иманынгдан тайышмай турдунг. Антипа буса Мени инамлы шагьатым. О иблисни ожагъы болгъан сени шагьарынгда оьлтюрюлдю.
Мен иблисни бирлешивюнден болгъанланы, сизин яныгъызгъа да гелип, сизге баш урмагъа борчлу этермен. Олар оьзлени ягьудилербиз деп гьисаплай, амма гьакъыкъатда олар ягьудилер тюгюл, олар ялгъан сёйлейлер.