1 Къолуна етти савутну тутгъан етти малайикни бири мени яныма гелип: – Мунда гел, кёп сувларда олтургъан уллу къагьба къатын нечик такъсырланажагъын гёрсетейим.
Олар бир бирине: – О ёлда бизин булан сёйлегенде ва Сыйлы Язывланы бизге англатагъанда, бизин юреклерибиз сююнчден толуп къалмадымы? – дейлер.
Ону булан оьзлерден нюр тёгюлюп гелеген экев лакъыр эте. Олар Муса ва Илияс болгъан.
Бу китап Иса Месигьни хабарыдыр. Ювукъ заманда болмагъа герекли агьвалатланы Оьзюню къуллукъчуларына билдирсин деп, Аллагь Огъар бу вагьийни йиберди. О да муну йиберген малайигинден таба магъа – Оьзюню къуллукъчусу Югьангъа билдирди.
Кёклерде башгъа бир уллу ва гьайран аламатны – ахырынчы етти балагь булан етти малайикни гёрдюм. Ахырынчы дейгеним, неге тюгюл шуну булан Аллагьны къазапланыву бите эди.
Уллу шагьар ярылып, уьч гесек болду ва дюньяны уьлкелерини шагьарлары чёкдю. Аллагь уллу Бабилни де унутмады. Аллагьны къазапланывундан толгъан пияланы огъар да ичмеге тюшдю.
Мундан сонг кёкден тюшюп гелеген башгъа бир малайикни гёрдюм. Огъар уллу гьакимлик берилген эди ва дюнья ону макътавлугъу булан шавлалангъан эди.
Ону дуванлары гьакъдыр ва адиллидир. Зинасы булан дюньяны пасат ёлгъа салгъан къагьба къатынны такъсырлады. Аллагь Оьзюню къуллукъчуларыны къаны учун ондан оьч алды.
Шо заман малайик магъа: – Яз: Къозуну тоюна чакъырылгъанлар насиплилердир! – деп айтды. – Бу Аллагьны гьакъ сёзлеридир, – деп де къошду.
Мени булан сёйлейген малайикни къолунда, шагьарны, ону къапуларын ва барусун оьлчемек учун, алтындан бир шазыны бар эди.
Сонг ичи етти балагьдан толгъан етти савуту булангъы малайиклени бири мени яныма гелди де: – Гел! Мен сагъа Къозугъа гелген гелинни – Ону къатынын гёрсетежекмен, – деп айтды.
Сонг мен къарап, алдымда кёклеге чыгъагъан ачылгъан эшикни гёрдюм. Сюрню сесине ошайгъан, башда да магъа эшитилген гючлю бир тавуш эшитдим. Шо тавуш магъа: – Мунда багъып чыкъ, сагъа гележекде не болажагъын гёрсетежекмен, – деп айтды.