Кёклени ва онда яшайгъанланы, ерни ва онда яшайгъанланы, денгизни ва онда яшайгъанланы Яратгъанны ва гьар даим Яшайгъанны аты булан ант этди. О булай айтды: – Дагъы артгъа салынмажакъ!
шо адам Аллагьны ачувуну пияласындан Ону къазапланывуну сув къошулмагъан чагъырындан ичежек. О сыйлы малайиклени ва Къозуну гёз алдында отну ва яллайгъан кюкюртню ичинде азап чегежек.
Биринчи малайик барып, оьзюню савутуну ичиндеги затны ерге тёкдю. Шондан сонг къыр жанны мюгьюрю басылып белгиленгенлеге ва ону келпетине сужда этегенлеге бек авуртагъан яман жужукалар чыкъды.
йигирма дёрт де тамаза гьар гезик, тахда Олтургъанны алдында баш уруп, гьар даим Яшайгъангъа сужда эте. Олар, оьзлени тажларын Ону алдына салып, булай дейлер:
О китапны алгъанда, дёрт де жанлы зат ва йигирма дёрт тамаза Къозуну алдында баш урдулар. Оланы гьарисини къолунда бирер къомузу ва ичи арив ийисли отдан толгъан бирер алтын савуту бар эди. Шо арив ийисли отлар Аллагьны халкъыны дуалары эди.