эгер де адамлар товба этсе, Аллагь олардан гечежек. О гьакъда адамлагъа айтылма тарыкъ деп язылгъан. Мени атымдан Ерусалимден башлап бары да халкълагъа сиз шо гьакъда билдирме тарыкъсыз.
Бу сёзлени эшитген сонг, олар рагьатланалар. – Олай буса, товба этип, Аллагь ят халкълагъа да даимлик яшавну гёрме имканлыкъ берген экен, – деп, Аллагьгъа макътав этмеге башлайлар.
Уьч гюнден сонг Павел ягьудилени арасындан абурлу адамланы бир ерге чакъыра. Олар жыйылгъан заманда, булай дей: – Къардашлар! Мен халкъыбызгъа ва ата бабаларыбызны адатларына къаршы гьеч бир зат этмесем де, Ерусалимде тутулуп туснакъ этилип, румлуланы къолуна берилдим.
Янгы битими булангъы адамгъа не ягьудилени, не ягьуди тюгюллени, не сюннет этилгенни, не сюннет этилмегенни, не башгъа халкъны, не къыр адамны, не къулну, не азатны арасында башгъалыкъ ёкъдур. Месигь гьар затдыр ва гьар затдадыр.