Амма Раббибиз огъар: – Бар! О адам, ят халкъланы, оланы пачаларыны, Исрайылны халкъыны алдында Мени атымны белгили этмек учун Мен сайлагъан къуллукъчудур.
Эгер янгыз ругьунг булан Аллагьгъа макътав эте бусанг, сен не сёйлейгенни билмейген бир адам сен этеген шюкюр дуангны артындан: «Амин, я Аллагь», – деп нечик айтсын? Сен айтагъан затны о англамай чы!
Неге тюгюл де, биз оьзлени гёрсетип айланагъанлагъа ошама яда оьзюбюзню олар булан тенглешдирме болмайбыз. Олар оьзлеге оьзлени оьлчевлери булан янаша туруп ва оьзлени оьзлер булан тенглешдире туруп, англавсуз болуп чыгъа.
Янгы битими булангъы адамгъа не ягьудилени, не ягьуди тюгюллени, не сюннет этилгенни, не сюннет этилмегенни, не башгъа халкъны, не къыр адамны, не къулну, не азатны арасында башгъалыкъ ёкъдур. Месигь гьар затдыр ва гьар затдадыр.
Шо саялы, Аллагь сайлагъанлар учун Иса Месигь береген къутгъарылывну ва даимлик макътавлукъну олар да алып болсун учун, мен бары да затгъа чыдап тураман.
Бир заманларда биз де авлия, тынглавсуз болдукъ, алданып турдукъ, гьар тюрлю напсланы, кеп чегивлени къуллары болуп турдукъ. Бизин яшавубуз оьчлюкден ва гюнчюлюкден толгъан эди. Башгъаланы биз де гёрюп ярамай эдик, башгъалар бизин де гёрюп ярамай эди.