Бираз ари тайып, О ерге де къапланып, булай дуа эте: – Атам! Эгер имканлы буса, Мени бу къысматдан къутгъар! Амма Мен сюеген кюйде тюгюл, Сен сюеген кюйде болсун.
– Болурбуз, – деп жавап берелер олар. – Мени йимик сиз де азаплардан оьтежексиз. Амма Мени онг янымда яда сол янымда олтурмагъа изну бермеклик Мени ихтиярымда тюгюл. О ерлер янгыз Аллагь белгилегенлер учундур, – дей Иса олагъа.
Мен Оьзюмден бир зат да этип болмайман. Эшитгеним йимик дуван этемен. Мени дуваным да адилли дувандыр. Неге тюгюл де, Мен Оьзюм сюйгенни тюгюл, янгыз Мени йиберген Атамны сюйгенин кютмеге къарайман.
Ваъдасы ва анты булан О шолай этди. Аллагьны ялгъаны болмай чы дагъы! Шо саялы да биз, Оьзюнде якълав тапгъанлар, бизге берилген умутгъа илинме деп, зор ругьланыв ала эдик.